هویج نمی تواند به شما کمک کند در تاریکی بهتر ببینید، اما می تواند بافت متریال بتن های ساختمانی را مستحکم تر و سازگارتر سازد. مهندسان دانشگاه لنکستر انگلستان با همکاری موسسه Cellucomp Ltd در آزمایشی استثنایی پلاسمای نانوی استخراج شده از ریشه الیاف سبزیجات را برای بهبود و افزایش عملکرد در مخلوط بتن مورد مطالعه و آزمایش قرار دادند. "بتن کامپوزیت سبزیجات" (اسم علمی این آزمایش) از ریشه و بافت سبزیجاتی مانند هویج و چغندر قند ساخته شده که از لحاظ زیست محیطی و ساختاری تمام مواد افزودنی مقادیر تجاری سیمان مانند گرافن و نانولوله های کربنی را دارد و با هزینه بسیار پایین تر از روش معمول ساخته می شود.
پتانسیل متریال "بتن کامپوزیت سبزیجات" در توانایی پلاکت های نانو برای افزایش میزان هیدرات کلسیم سیلیکات در مخلوط های بتنی نهفته است که ماده اصلی کنترل عملکرد ساختاری بتن محسوب می شود. با این تعاریف مقدار کمی از بتن در ساختار سازه و زیباسازی ساختمان نقش دارد که خود یک موقعیت بی نظیر برای کاهش خطرات زیست محیطی محسوب می شود. علاوه بر بازخوردهای زیست محیطی، پلاکت های نانو می توانند کیفیت محصول را بهبود ببخشند و باعث کاهش تعداد ترک های مرسوم بتن شوند. همچنین یک میکروساختار غلیظ بر روی این فرمول از خوردگی بتن جلوگیری کرده و طول عمر متریال را افزایش می دهد.

وقتی در مورد اثرات گلخانه ای مطالعه می کنیم، مزایای زیست محیطی این متریال بیشتر هویدا می شوند. در حال حاضر تولید سیمان پرتلند 8 درصد از گازهای گلخانه جهان را تولید می کند که این رقم در طول 30 سال گذشته دو برابر شده است. به واسطه این آزمایشات، ریشه سبزیجات می تواند میزان 40 کیلوگرم CO2 در هر متر مکعب را کاهش دهد و از مصرف بیش از حد سیمان جلوگیری کند.
این پروژه تحقیقاتی دو ساله حدود 200 هزار پند از برنامه Horizon 2020 اتحادیه اروپا کمک مالی دریافت کرده و اکنون بر روی یافته های خود سرمایه گذاری می کند تا بتوانند میزان فیبرهای نانوپلاکت در بتن را افزایش دهند.