معماران قشر بسیار تأثیرگذاری در جامعه هستند که با آنچه طراحی می کنند و می سازند، می توانند هویت و فرهنگ یک اجتماع را نه تنها نشان داده بلکه تا حد زیادی شکل دهند. همان طور که در تاریخ معماری گذشته ی ایران این موضوع کاملا مشهود است، در دوران معاصر نیز همین روند ادامه دارد. گرچه اوضاع نا به سامان ساخت و ساز های این دوران، برای اکثر ما ناخوشایند است اما نباید از نمونه های خوب و تأثیرگذار معماران برجسته غافل شد. گرچه این نمونه ها اندک اما به هر حال شایسته ی تقدیر هستند. یکی از این پروژه های قابل تقدیر، مجتمع اما رضا در تهران است که استودیو معماری کلوت آن را به صورت برجسته و منحصر به فردی طراحی کرده است.

از زبان معمار: مکان مجتمع مذهبی و فرهنگی اما رضا در منطقه ای فرهنگی از تهران باعث شد پروژه به سمت خلق یک فضای شهری برای تعامل اجتماعی و مشارکت نسل ها و گروه های اجتماعی مختلف جهت گیرد.

ایده ی اصلی همبستگی و ارتباط متقابل بین گروه های اجتماعی مختلف و تشویق حضور نسل جدید در این مجتمع، در فرم نهایی شبستان منعکس شده که با ایده ی پیوستن دست ها به عنوان نشانه ای از وحدت و همبستگی اجتماعی شکل گرفته است. به دنبال این فرم اصلی، بال های کناری ساختمان با کاربری های تکمیلی از زمین برخاسته و بر آن فرود آمده اند تا یک فرم بصری خلاقانه ایجاد کنند.

فرم اصلی شبستان، با ابهت یک فضای مذهبی، فرصت تجربه ی منحصر به فرد برآورده شدن آرزوی دیرین ارتباط با خالق هستی را فراهم می کند و فرم گنبد به صورت نمادین در آن حس می شود. این اتصال سریع و واضح هم چنین توسط حیاط پایین رفته به عنوان یکی از المان های معماری پارسی شکل گرفته است که به کاربران این فرصت را می دهد از شلوغی های بیرون فاصله گرفته و بنا را در فضایی آرام مشاهده و درک کنند.

ضمنا حضور آب، شفافیت فضا را افزایش می دهد. این فضا نه تنها جدایی از زندگی روزانه را ممکن می سازد بلکه در فرآیند انتقال معنا نیز شریک می شود.

این مجموعه شامل بخش های عملکردی متنوعی از جمله مسجد، گالری هنری، کافه کتاب، آمفی تئاتر و یک مرکز فناوری اطلاعات است که همگی در یک فرم واحد و یکپارچه طراحی شده اند.علاوه بر این، حضور کاربران و امکان حرکت در فضاهای مختلف توسط راهروهای جانبی در کنار شبستان تقویت شده است تا فضاهای شهری پیرامونی به درون پروژه راه یابند و به آن زندگی بخشند.در ساختار پروژه، اشاره هایی به هویت اجتماعی کاربران شده است تا تاریخ معماری اسلامی و پارسی در یاد آن ها زنده شود.آجرهای به کار رفته در دیوارهای راهروها و شبستان همراه با شیشه، جریان عروج از زمین به نور را به صورت نمادین نشان می دهد. شیشه ی دست ساز پوشاننده ی گنبد اصلی با نام های خدا حکاکی شده و از روبروی چهره ی نمازگزاران آغاز شده و در سقف گنبد به اوج می رسد.

نماد دیگر، مجسمه ی سرو است که در این پروژه به عنوان یک نشانه ی شهری استفاده شده و در فرهنگ پارسی نماینده ی استقامت، زندگی و آزادی می باشد.

منابع:archdaily.com

chidaneh.com