رستوران رشک بهشت
معمار: استوديو معماری چارک (مجتبی کاظمی)
موقعیت: شیراز، ایران
تاریخ: 1395
مساحت: 3200 مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: دانشگاه شیراز
تیم طراحی: محمد شیخ‌نیا، محمد شبانکاره
مشاور پروژه: مديريت طرح‌های عمرانی دانشگاه شیراز (دکتر فتاحی)

رستوران رشک بهشت بخشی از پروژه طراحی مجدد و طراحی بخش الحاقی مجموعه فرهنگی رفاهی دانشگاه شیراز است که در منطقه باغ‌های رشک بهشت، در نزديکی باغ ارم واقع شده است. ساختمان موجود، بنايی ناسیونالیستی مربوط به دهه 40 خورشیدی بود که در سال‌های مختلف، مورد تغییرات کالبدی و کارکردی قرار گرفته بود. در محوطه مجموعه، درختان کهنسالی وجود دارد که احتمالا از بقايای باغ‌های رشک بهشت (احتمالا محور اصلی باغ ابوالفتح‌خانی) هستند. همچنین از سمت شمال غرب، نارنجستان‌هايی انبوه، ساختمان اصلی مجموعه را در برگرفته‌ که علاوه بر تلطیف هوا، منظره دلپذيری را به وجود آورده است.

طراحی با توجه به خواسته‌های اصلی کارفرمای پروژه مبنی بر حفظ کاربری فرهنگی موجود (آمفی‌تئاتر، اتاق‌های کنفرانس و …) و الحاق کاربری‌های خدماتی و رفاهی (رستوران، فست‌فود و …)، و همچنین تعامل با فرم و سازه ساختمان موجود و عوامل محدودکننده طرح صورت گرفته است. خواسته‌های اصلی کارفرما، طراحی و اجرای همزمان پروژه، هندسه کشیده بنای موجود، نارنجستان‌های جبهه شمالی و نوع سازه بنای موجود (سقف دال بتی در تراز اول، خرپاهای فولادی در تراز دوم و پوسته بتن مسلح بنا که حداقل امکان تغییرات در جداره‌های خارجی را به وجود می‌آورد)، اصلی‌ترين عوامل محدودکننده طرح بودند.

از اهداف و استراتژی‌های کلان پروژه می‌توان به غنای حسی، خاطره‌انگیزی، سرزندگی فضاهای داخل، سلسله مراتب فضايی، ارتباط بصری فضاهای مکث با محوطه‌سازی بیرون و حفظ تمامی درختان نارنجستان (تمامی درختان) اشاره کرد.

پالت فرمی فضاهای داخلی رستوران (جداره‌ها، جداکننده‌ها، سقف‌ها، المان‌های دکوری و …) با الهام از فرم ستون‌های اصلی ساختمان موجود، به شکل مخروط‌ها، نیم‌مخروط‌ها و استوانه‌های توخالی است. همچنین خرپاهای فلزی طبقه دوم، در رستوران‌ها و پیش‌فضای رستوران، همچون پالیمسست از میان سقف بیرون کشیده شدند تا جذابیت بصری پروژه را بیشتر کنند.

در طراحی بخش الحاقی رستوران (باربیکیوی روباز)، با توجه به محدودشدن فضای شمال‌غرب بنا به نارنجستان‌ها، تصمیم بر آن شد تا صرفا در فضای خالی بین درخت‌ها، با ساخت ستون‌های منفرد بتنی‌، بالکن‌های منفرد و با ابعاد متفاوتی داشته باشیم که به وسیله پل‌های چوبی، به يکديگر متصل می‌شوند. بنابراين علاوه بر جلوگیری از قطع درخت‌ها (حتی يک درخت)، موفق به خلق منظره‌ای دلچسب و فضايی پرهیجان و خاطره‌انگیز شديم.

منبع:iranian-architect.ir