معبد نيلوفر آبی ( Lotus Temple) معبد آيين بهائي يا مشرق الاذکار بهائيان در شهر دهلي‌نو پايتخت هندوستان است و به عنوان مادر معابد شبه قاره هند شناخته شده‌است .معمار اين ساختمان يک ايراني بهائي به نام فريبرز صهبا است که در طرح معماري اين بنا از گل نيلوفر آبي الهام گرفته ‌است. اين گل در هندوستان با عبادت و ديانت پيوند دارد. اين معبد جوايز متعددي در زمينه معماري برده‌ است   اين ساختمان  از بتُن سفيد ساخته شده و با سنگ مرمر سفيد پوشيده شده اين سنگ‌ها از يونان خريداري و در ايتاليا برش داده شده‌اند. هر يک از 9  طرف ساختمان سه گلبرگ دارد و 9 درب بزرگ به تالار مرکزي  باز مي‌شود.

اين ساختمان كه بر طبق گزارش خبرگزاري سي.ان.ان. با حدود 4 ميليون نفر بازديدكننده در سال (در مقابل مثلاً 5/2 ميليون نفر بازديدكنندهء تاج محل) پربازديدكننده‌ترين ساختمان جهان است، از دو جنبه داراي اهميت جهاني است :

يك جنبهء اهميت آن از نظر هنر معماري است. معماري آن جوايز بين‌المللي فراواني برده است، از جمله جايزهء معماري مهندسي ساختمان و مهندسي طراحي نور و جايزهء انجمن ساختمانهاي بتوني آمريكا در سال 1990 به عنوان ظريفترين ساختمان بتوني جهان. اين معبد را سمبل معماري هند بعد از استقلال اين كشور مي‌دانند و روزنامهء تايمز آن را «تاج محل قرن بيستم» ناميده است و دولت هند عكس آن را بر روي يك تمبر يادگاري در كنار سه بناي مهم ديگر هندوستان نقش كرده است.