این پروژه، حسی قوی، از حجم های سه بعدی و ترکیب آن با اعوجاج شدید زمین می باشد. بطوریکه با بتن، فولاد و گیاهان پوشیده شده است. بکارگیری یک مجموعه حجم های کوچک به هم پیوسته در تماشاگران، حس تفکر، آرامش و نیز بازیگوشی را ایجاد می کند.در طراحی پارک سان کن، دو راهرو به موازات محور اصلی تعریف شده است، بطوریکه، راهروی اول، تجربه ­ای را در ذهن عابرین ایجاد می ­کند که به وسیله بتن و استیل محصور شده اند و در نهایت در انبوهی از گیاهان غوطه ور می شوند. راهروی دوم به مانند ساقه های راهروی اول است و با یک شیب ملایم این احساس را در ذهن بیننده ایجاد میکند که از پایین چشم انداز به بالای آن آمده اند.در واقع با مشاهده ی هر شی در پارک، می توان این تصور را در خود ایجاد کرد که از آن بالا می رود و یک رابطه صمیمی را با طبیعت ایجاد می نماید. حرکت در این پارک برای بازدیدکنندگان، ایجاد یک تجربه ی کاملا سه بعدی از پارک است و در نهایت طرح الگوهای حرکت در کل سایت حس پیوستگی و هماهنگی به پارک می دهد.

منبع:archreport.ir