پير کاردين طراحي فرانسوي با اصليت ايتاليايي است که در «سانبياگو دي کالاتا» در ايتاليا متولد شد.
بيشتر معروفيت کاردين به خاطر وسعت و سبک طراحي‌اش است. او براي طراحي لباس‌ها از اشکال هندسي و عمده بهره مي‌گرفت و اعتقاد زيادي به طراحي لباس زنان نداشت. او مدل‌هاي لباس را به مرحله تازه‌اي ارتقا داد. لباس‌هايي که هم براي مردان و هم براي زنان طراحي مي‌شدند.
طراحي‌هاي آوانگارد و بي نظيرش او را مشهور ساخت. آوانگارد يا پيشتاز، به هنرمندان، نويسندگان و شاعراني گفته مي‌‌شود که در يک دوره معين، پيشروترين اسلوب يا مضمون را در آثارشان استفاده کرده اند و اغلب باني جنبش‌هاي نو بوده‌اند. گاهي اوقات طراحي‌هاي او به صورت تجربي بودند و هميشه هم جنبه کاربردي نداشتند.
او در سال ۱۹۴۵ به پاريس نقل مکان کرد و در آنجا به مطالعه معماري پرداخت و بعد از جنگ جهاني دوم در اين حوزه با ژان پاکوين (Jeanne Paquin) همکاري کرد. او همچنين تا پيش از پيوستن به کريستين ديور با «السا شاپارلي» کار مي‌‌کرد. در سال ۱۹۴۷ کار در «بالنچيا» را رد کرد و به رياست آتليه تيلور کريستين ديور منصوب شد.
کاردين در سال ۱۹۵۰ منزل شخصي‌اش را بنا کرد و دوره حرفه‌اي کارش را با طراحي 30 مدل لباس براي جشن بالماسکه‌اي که در روز 3 سپتامبر 1953 در «پالازو لابيا» و توسط «کارلوس دبيستگي» صاحب پالازو برگزار مي‌‌شد، آغاز کرد. او يک موسسه طراحي لباس زنان هم در سال ۱۹۵۳ به راه انداخت.
او کسي بود که لباس‌هاي مدل حبابي را در سال ۱۹۵۴ رواج داد. اين طراح مشهور که سال‌ها براي کريستين ديور کار مي‌‌کرد، بنيان‌گذار سبک پيشرو در مد بوده و عمده طرح‌هاي معروف او طرح‌هايي هندسي و گاهي فضايي (مانند پوشش ساکنين کرات ديگر) بودند.
وقتي که کاردين براي نخستين بار در سال ۱۹۵۹ به ژاپن سفر کرد، تصميم گرفت که نخستين خياطخانه زنانه مد روز را در آنجا تاسيس کند. او پس از بازگشت به پاريس، به عنوان اولين خياطخانه زنانه عرضه کننده لباس‌هاي آماده براي برخي از فروشگاه‌هاي اين شهر، از دفتر سنديکا اخراج شد. ولي پس از مدتي در سال 1966 دوباره به اين سنديکا بازگشت.
پير کاردين پس از بازگشت به سنديکا شروع به عرضه کلکسيون‌هاي جديد خود به شيوه جديدي نمود. او فروشگاه خود را در محل قديمي‌‌ تئاتر سفارت آمريکا در نزديکي سفارت اين کشور در پاريس در سال 1971 بنا نمود که مورد توجه هنرمندان زيادي از جمله بازيگران تئاتر، موسيقي‌دانان و طراحان برجسته قرار گرفت.
همچنين هواپيماي بين‌المللي پاکستان براي طراحي لباس فرم کارکنان خود با پير کاردين قرارداد بست. اين لباس‌ها که سمبل پرچم پاکستان بود در سال 1971 معرفي شد و موفقيت بزرگي براي کاردين رقم زد.
يکي از مطمئن‌ترين محصولاتي که با اين مارک فروخته مي‌‌شد، عطرهاي پير کاردين بود. البته پير کاردين در کل مارک لوکس و گران‌قيمتي نبوده و در اروپا و آمريکا جزو مارک‌هاي بسيار اقتصادي و ارزان به حساب مي‌‌آمد.
پس از آن کاردين بازار خود را به جاهايي گسترش داد که منجر به بستن قراردادهايي با «امريکن موتورز» شد. بعد از موفقيت «آلدو گوچي» در طراحي داخلي واگن‌هاي قطار، پير کاردين هم شانس خود را در اين حوزه با طراحي داخلي خودروهاي امريکن موتورز امتحان کرد که جزو اولين خودروهاي آمريکايي طراحي شده توسط يک طراح مشهور بود. اين اتومبيل با رنگ‌هاي متنوع بيروني و دکوراسيون داخلي متفاوت، توجه بسياري را به خود جلب کرد.پير کاردين در سال 1991 به عنوان سفير حسن نيت سازمان يونسکو انتخاب شد. در سال 2003 نيز براي شرکت در نمايش موزيکال خود با نام «تريستان و ايزولد» (که در مسکو روسيه توليد شده بود) در مراسم رقص دسته جمعي کودکان چچن دعوت شد. او همچنين در 16 اکتبر سال 2009 نامزد دريافت عنوان سفير حسن نيت سازمان بين‌المللي غذا و کشاورزي سازمان ملل (فائو) گرديد.
موريکا بيدرمن (يا در اصل موريس زيلبربرگ) با داشتن ۱۳ هزار کارگر در ۳۴ کارخانه خود، توليدکننده کت و شلوارهاي پيرکاردين و ايوس ساينت لورنت در کارخانه‌هاي خود در فرانسه، ايالات متحده و هنگ کنگ است. به علاوه گفته مي‌‌شود که اين شرکت همه ساله، ۲۰۰ ميليون دلار در طراحي لباس‌هاي توليدي خويش، سرمايه‌گذاري مي‌‌کند.

چند نمونه از طراحی های پیر کاردین