این پروژه به دلیل انتقادات زیاد کاپلا پیرامون انتخاب معماران سرشناس بین المللی برای طراحی پروژه های ملی اسپانیا از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چرا که با توجه به همجواری بلافصل این بنا با اثر نوول، بیم آن می رفت که هتل جزئی از اثر معماری فرانسوی محسوب شود. جولی کاپلا (Juli Capella) در مصاحبه ای بیان می کند: “گمان نکنید معماری محدود به تعدادی معمار سرشناس بین المللی است و قلب معماری خلاقانه تنها در شهرهای پاریس، نیویورک و لندن می تپد. دوران انحصار پروزه های معماری به سر آمده است و شهرها، معماران و نگرش های جدید در حال ظهور است.

کاپلا برای رها ساختن پروژه از این سوء تفاهم، از هرگونه همخوانی فرمان و رنگی اجتناب ورزیده و در تضاد با نماهای ریز دانه برج آگبار، نمای هتل را درشت دانه و به رنگ های سیاه و سفید طراحی کرده، تا با خلق این تضاد بتواند شخصیت فردی هتل را به نمایش بگذارد. نظام توده و فضای هتل شامل دو حجم کشیده می باشد که در دو سمت فضای باز مجموعه سازمان دهی شده و ورودی های اصلی در جداره ی رو به حیاط واقع شده اند.