طراحی فرودگاه بین المللی هند در راستای گسترش طراحی فضای حمل و نقل و ارتباط سریع عموم با شهرهای تجاری و توریستی این کشور به اجرا رسیده است. البته فرودگاه هند یکی از مهم ترین ترمینال های جابجایی بار در کشور هم به شمار می رود و همین عامل به گسترده بودن این فضا منجر شده است. با ارائه طراحی کارآمد و بهینه سازی فضا  مسافران و کاربران بخش حمل بار به راحتی مسیر خود را در محوطه و سالن مدیریت می کنند تا به سریع ترین شکل ممکن به خواسته خود دست یابند. به طور کلی اصول طراحی فرودگاه شامل ضوابط ثابت و از پیش تعیین شده ای است. با این تفاوت که ویژگی های تکنولوژی معماری در دهه اخیر طراحی جزئیات زیادی را به این گونه سازه ها بخشیده است.

طراحی نمای فرودگاه بر اساس سازه و ساختارهای اسکلتی سقف و دیوارها تکمیل شده اند. نتیجه چنین ادغامی یک فضای دراماتیک شده که ترمینال را با ترکیبات متنوعی از فضا به هم پیوسته است. سقف خمیده سالن فرودگاه یک المان بصری در راستای خلق امکانات جدید و هویت فیزیکی فرودگاه محسوب می شود. شکل باریک سقف دو هدف را دنبال می کند: اول اینکه وزن سنگین آن را کاسته و در اجرا زمان کمتری صرف آن شده است. دوم اینکه یک سایه بان گسترده برای بیشتر روزهای سال می باشد. سیستم سقف شامل ساختارهای یکپارچه فولادی ظریف می باشد.

از آنجایی که سقف فرودگاه دارای برآمدگی های بزرگ می باشد از ورق آلومینیوم مات استفاده شده تا نور را به سمت محوطه منعکس نکرده و گرمای کمتری را دریافت کند. پنجره های سقفی نور خورشید را فیلتر کرده و سپس بخشی از آن را از طریق سقف به درون سالن منتقل می کنند. البته نورگیرهای اصلی شامل دیوارهای شرقی و غربی ساختمان می باشد که از شیشه یکپارچه ساخته شده اند و فضا را با نور طبیعی پوشش می دهند. پیش آمدگی سقف در هر دو سمت هم مزیدی بر کنترل نور شدید و منفذ بخشی از نور طبیعی است تا گرما سالن را تحت الشعاع قرار ندهد.