توسعه و بازسازی مدرسه ابتدایی مبلورن توسط معمارن دیکسون جونز یک چالش بزرگ بود. زمانی که بخواهید یک مدرسه قدیمی را گسترش دهید و بازسازی را در مورد آن اعمال کنید، چند عامل در روند کار شما دخیل خواهد بود. از هزینه های مالی و نیروی انسانی بگیرید، تا  بیکار شدن مدرسه در مدت زمانی که کار بازسازی روی آن صورت می گیرد. علاوه بر اضافه کردن کاربری های جدید به مدرسه ای با وسعت 2500 متر مربع فقط در منطقه فضای بازی، ایجاد عرصه های جدید (مانند دفاتر اداری و فضای خورده فروشی) با توجه به محدودیت فضا کار را دشوار کرده بود. به همه این موارد فضای پیاده روی بیرونی ساختمان را هم اضافه کنید که به اندازه کافی کوچک بود و غیرممکن بود که مرز ساختمان را از اطراف گسترش داد.

استاندارد طراحی مدرسه و بازسازی فضاهای آن با توجه با تراکم کم و ابعاد کوچک آن (در محدوده 80 در 40 متر) کار دشواری بود. لذا باید تقسیم بندی هر نقطه به شیوه ای انجام می گرفت که آسیبی به کاربری ها وارد نمی شد و در عین حال جایگزین مناسبی برای مدرسه ویکتوریا که از سال 1878 تاسیس شده بود صورت می گرفت. با توجه با ساخت و ساز یک ساختمان 10 طبقه در ضلع شرق در مقایسه به یک ساختمان 5 طبقه که در سمت غرب مدرسه طراحی شده، محدویت های بصری ایجاد شد. لذا بخشی از محوطه به خاطر ساختمان های بلند همسایه، به یک سرسرای روباز  تبدیل شد. این محدوده های بسته به فرصتی برای ایجاد باغچه های زیبا و تنوعی از بازی های خارجی در محیط باز منجر شد تا دانش آموزان پس از کلاس دسترسی مستقیمی به حیاط مدرسه داشته باشند.

مدرسه در محدوده ساختمان های عمودی سازماندهی شده، به طوری که جوان ترین دانش آموزان (بین 3 تا 5 سال)، و بزرگترین دانش آموزان (بین 9 تا 11 سال) در فضاهای جداگانه ای قرار گرفته اند و دسترسی آنها به کلاس های درس در هر سطح از حیات تسهیل شده است. فضای پله ای ساختمان و سایت این فرصت را برای طراحان ایجاد کرد که تا فضاهای عمومی و گردهمایی در هسته ساختمان ایجاد شوند. مثلا سالن اجتماعات در هسته بنا قرار دارد و دسترسی همه دانش آموزان به آن نقطه راحت و سریع است.

طراحی داخلی مدرسه با توجه به سیرکولاسیونی انتخاب شده که مختص سنین مختلف و تسهیل رفت و آمد دانش آموز جوان تر و بزرگ تر می باشد. اقدام بی نظیر معمارن در مورد تفکیک فضاها با توجه به سنین مختلف یک شاهکار محسوب می شود. مسیر گردش دانش آموزان کوچک به سالن همایش، کلاس ها و محوطه با رمپ های ملایم طراحی شده، و مسیر گردش داشن آموزان بزرگ توسط پله با ارتفاع کم صورت گرفته است. این حجم از توجه به راحتی کودکان بی نظیر است. 

تقسیم بندی هر کدام از عرصه های داخلی و خارجی با توجه به محدودیت کم محوطه با تعبیه ترفندهای ساده ای مانند رنگ فضا بازی، کاشت بافت گیاهی و چیدمان وسایل بازی انجام شد. نورگیرهای سقف در تمام نقاط ساختمان اعم از مسیرهای رفت و آمد و سالن اجتماعات مشاهده می شود. این نورگیرها باعث می شوند تا بلوک 10 طبقه ضلغ غربی مشکلی برای نورگیری ساختمان نداشته باشد.
طراحی نما هم با متریال آجر و سنگ بوده تا مسیر گذشته و سنت های گذشته این ساختمان را در عین نوسازی و مدرن شدن حفظ کند. به همین دلیل از پوشش آجری بر روی نما استفاده شد که پیش تر بر روی ساختمان قبلی وجود داشت.