معماری فرودگاه به دلیل پیچیدگی های فراوان، نوآوری های جدیدی را به ما عرضه می کند. الزامات، محدودیت های فنی، امنیت، سیرکولاسیون، و ارتباطات فضایی در پلان فرودگاه جزء ضرورت های غیرقابل چشم پوشی است. به همین علت بودجه کمی برای طراحی عرصه های خلاقانه، تفریحی و زیبایی شناسانه باقی می ماند. لذا تعارف بالا کاملا در تناقض با کانسپت جدید موشه سفدی برای فرودگاه سنگاپور قرار دارند. 

طراحی فرودگاه جواهر چانگی در کشور سنگاپور فقط یک فرودگاه بین المللی نیست، بلکه جاذبه ای عمومی با چشم اندازهای طبیعی را پوشش می دهد. حمل و نقل عمومی به صورت پیش فرض از مرکز باغ سبز و مراکز خرید این فرودگاه بین المللی عبور می کند و این مرکز بزرگ را به یک نقطه برجسته شهری تبدیل خواهد کرد. یکی از ویژگی های پروژه خلق فضای رویداد در ضلع شمالی پارک می باشد که رویدادهای عمومی برای 1000 نفر را پشتیبانی خواهد کرد.

سازه پروژه یک گنبد شیشه ای با سازه لوزی شکل در ابعاد گسترده ای است که خوشبختانه پارک سبز و بزرگی را پوشش می دهد. به طور کلی نور طبیعی به یک هال بزرگ از جنس سنگ و متریال های ساختمانی نمی تابد و دلیل واضحی برای پوشش فضای سبز ارگانیک به شمار می رود. این باغ بزرگ شامل مسیرهای پیاده روی متعدد بوده که از کنار چند آبشار مصنوعی گذر می کند. شاخص ترین بخش طرح سفدی به مرکز سقف به نام Rain Vortex یا گرداب باران اختصاص می یابد که سقوط آب به درون ساختمان را در بر می گیرد. پس از پایان اجرای پروژه، شاهد بلندترین آبشار داخلی جهان خواهیم بود.