طراحی ساختمان مه آلود یک کانسپت با رویکرد ارائه تکنولوژی بوده که به عنوان غرفه رسانه، و هواشناسی برای نمایشگاه سوئیس طراحی شده است. سازه معلق این مجموعه بر روی دریاچه یورون-لس به اجرا رسیده که از ستون ها و میله های قطور در ساخت آن به کار رفته است. بیش از 30 هزار نازل مه ساز بر روی این پاویلیون تعبیه شده که با یک سیستم مکنده آب دریاچه را به مه تبدیل می کند. بخار و مه فضا توسط یک سیستم کنترل آب و هوایی کنترل می شود تا میزان مه فضا را در یک تعادل بصری حفظ کند.

هدف از طراحی غرفه موقت به این شیوه استفاده از فرصت های بصری با کمک شرایط اقلیمی است تا راه های جدید و منحصربه فردی را برای اجرای چنین پروژه هایی در اختیار معماران قرار دهد. سیستم مه ساز یک حجم بزرگ از بخار آب را بر روی چهارچوب فلزی ساختمان می گستراند تا فضایی وهم آور را مشاهده کنیم. اما این ساختمان فقط برای خلق توهم ساخته نشده و رویکرد دیگری را به عنوان یک غرفه با موضوع تکنولوژی دنبال می کند. پیش از ورود به سازه مه ساز، بازدیدکنندگان باید یک پروفایل شخصی از خود را توسط یک کامپیوتر بارگزاری کنند و سپس به داخل غرفه توسط رمپ هدایت می شوند. در مدت زمانی که بازدیدکنندگان داخل مه قرار گرفته اند، سیستم کامپیوتری پروفایل هر شخص را به صورت محرمانه نگهداری کرده و پس از ورود هر شخص به داخل ساختمان می تواند نفرات را شناسایی کند و بفهمد که هر بازدیدکننده در کدام قسمت سازه قرار دارد. این ساختمان می تواند توسط ذرات مه محل و پروفایل اشخاص را تشخیص دهد. در واقع مه یک عامل ثانیوه برای شناسایی اثرات محرک در فضا بوده و مانند سیستم سونار (سیستم تشخیص و نقشه برداری در زیر آب توسط زیردریایی ها) عمل می کند.

البته هنوز مشخص نیست این سیستم به همراه سازه عجیب خود چه قابلیت هایی را ارائه می دهد. طبق گفته طراحان این ساختمان و سیستم هوشمند آن می تواند تنظیمات محیط را با توجه به سلیقه و ویژگی های فیزیکی هر فرد تغییر دهد تا بهترین محیط برای او ارائه شود. این سیستم هوشمند می تواند کانسپتی به عنوان یک عامل خودکار برای تنظیمات آب و هوایی درون ساختمان باشد.
این مجموعه یک سازه موقت بود که توسط گروه معماری دیلر اسکوفیلد برای مقاصد تحقیقاتی ساخته شده بود.