در سال 2011، گروه گومون پاته تصمیم گرفت تا ساختمان سینما را به منظور ارتقاء سینماها و بهبود راحتی کاربران بازسازی کند.

هدف این است که به تدریج تصویری تا حدودی قدیمی از زنجیره سینما را به روزرسانی کنند، سینما را به مکانی با فعالیت های فرهنگی تبدیل کنند، روز و شب متحرک و به اندازه کافی انعطاف پذیر تا بتوان در این مجموعه برنامه ی متنوعی را پیاده کرد.

این پروژه دو هدف اصلی دارد :

-نمایش  فیلم و از نظر بصری شناسایی آنها به عنوان فضاهای فیزیکی :

- برای نمایش فیلم ها : نمای ساختمان از پرده ای عظیم از LED ها پوشیده شده است، که برای نمایش یک سری از انیمیشن ها (خلاصه ی فیلم ها، عکس ها، رنگ ها و تصاویر انتزاعی میتوانند نمای ساختمان را زنده و پویا کنند) استفاده می شود.

تمام این ها به این منظور است که سینما فعالیت خود را در شهر از سر بگیرید. در داخل، معماری قصد دارد جلوه های غیر معمول و دیدنی سینما را نمایش دهد، در حالی که خارج از آن خلاصه های فیلم و ... نمایش داده می شود که همچنان از سینما صحبت می کنند.

نمای ساختمان که یک صفحه نمایش خاص و متفاوت است

نما به دوازده نوار عمودی، مانند روبان تقسیم شده است. هر نوار چندین وجه را پشتیبانی می کند، که به طور متناوب در طول نوار در جهت بالا یا پایین قرار گرفته اند، به گونه ای که تاشو و دارای شکستگی به نظر می رسند. در منطقه مرکزی، صفحه های بزرگ از شیشه ساخته شده اند و با مدول های LED  با فاصله های منظم پوشش داده شده اند که در کنار یکدیگر یک صفحه ی متحرک بزرگ را تشکیل می دهند.

این نوارها می توانند به صورت مستقل از یکدیگر عمل کنند، هر یک تصویر متفاوت از همسایگان خود را نشان دهند، یا در کنار هم به صورت یک واحد یک تصویر را نشان دهند. 

بخش پایین در هر نوار با شیب معین ای به سمت بالا می رسد تا سطح تقریبا افقی را تشکیل دهد، این اتفاق سایبانی به گستردگی 3 متر را ایجاد می کند. پانل ها هم پوشش LED دارند که برای عموم مردمی که در فاصله ی معینی قرار دارند، تصاویر مختلفی را ارائه دهد. این به عموم مردم احساس راه رفتن درون تصویر را به هنگام ورود به ساختمان می دهد. 

در غروب خورشید، درخشندگی LED ها از داخل درک می شود، فضای باز و گردش را با رنگ های پخش شده تصاویر متحرک روشن می کند.

در غروب خورشید، درخشندگی LED ها از داخل محسوس است، فضاهای داخلی و فضاهای گردش با رنگ های پخش شده تصاویر متحرک نورانی می شوند.

موقعیت سالن های نمایش

سالن ها به گونه ای در ساختمان طراحی و قرار گرفته اند که هر کدام حجمی قابل تشخیص و واضح باشند. این حجم ها مانند پازل کنار هم قرار میگیرند و ساختاری عمودی را به وجود می آورند. صندلی های ردیفی تئاتر در سطح پایینی خود مانند یک سقف پلکانی دیده می شوند.

در این طرح سقف ها به فضای مجاور گسترش می یابند تا لابی هایی پلکانی را ایجاد کنند. آمفی تئاتر های کوچکی به سمت ورودی ها سرازیر می شوند،فضایی را برای فعالیت های غیر رسمی ایجاد می کند.

فضای ورودی عموم،فضایی است وسیع که در سطح زیرین نشیمن پلکانی تئاتر قرار گرفته است

در این فضای وسیع،سبک و آرام همه خدمات پذیرش جای گذاری شده اند : فروش بلیط، اطلاع رسانی، بلیط اتوماتیک و اطلاعات،محل استراحت با کافه و محل نشستن،دسترسی به تئاتر های مختلف و فضایی آرام تر با مناطقی برای فیلمبرداری.

تمام رفت و آمدهای مجموعه در یک آتریوم سه طبقه محدود می شود. مجموعه ای از پله برقی ها و راهروها در پشت نما به سطوح مختلف و تئاتر های سطح بالا دسترسی ایجاد می کنند. عموم در این فضاها دیده می شوند و می تواند حرکت کنند و به فضاها از پایین و یا از بالا نگاه کنند و از تماشای فضای بیرون لذت ببرند.

جدیدترین های تکنولوژی تئاتر

این پروژه ویژگی های خاصی را ارائه می دهد که چالش های صوتی پیچیده را حل می کند و باعث کاهش سطح پیچیدگی می شود، به دلیل :

- چندین ساختمان مستقل مجاور

- ساختار مخلوط بتن و فولاد، نیاز به راه حل های مختلف به دلیل وجود مواد متفاوت،

- خواسته ی مشتری برای وجود صفحه نمایش با صدای فراگیر (صدای3D).