موزه ی هنر معاصر نیتِروی، یا همان اِم اِی سی، را معمار مشهور برزیلی اسکار نیمایر طراحی کرد و در سال 1996 به اتمام رسید . این سازه ی شمایل گونه ی بشقابی شکل، بر کناره ای صخره ای، در بالای خلیج کوچکِ گوانا بارا، در شهر نیتِروی واقع شده است و به شکلی بی همتا، چشم انداز های پانورامیک ریو دِ جِناریو را قاب می کند و اثری ساده و همچنان برجسته ای رامتعلق به زیبایی شناسی ِ خاص نیومایر، محفوظ و دست نخورده نگاه می دارد .

در ارتباط با سایت صخره ای ـ ساحلی اِم اِی سی، نیمایر می گوید : " این زمینی باریک و بلند بود که با دریا احاطه شده بود و راه حل مناسب به شکلی بومی و طبیعی ظاهر شد " . این راه حل بومی و حسی، سازه ی زیبای منحنی شکلی بود که از حوض آبی سرچشمه می گرفت، حسِ سبکیِ محدودی را خلق می کرد و چشم اندازهای پانورامیک خلیج کوچکِ گوانا بارا و کوه سوگار ـ لاف را به نمایش می گذاشت . اگر چه، ساختمان اِم اِی سی اغلب شبیه پروژه ی یو اِف اُ به حساب می آید، ولی مفاهیم شاعرانه ی نیمایر برای خلق فرمی در جهت " پدیدار شدن از زمین " و " رشدی ممتد و سریع " مثل گلی است که از میان صخره ها رشد کرده و بالا آمده است .

این ساختار با 16 متر ارتفاع، بر سطحی آشکارا، مربع شکل قرار گرفته است و از این طریق به رمپی چرخانده شده با کفپوشی قرمز رنگ و 98 متر طول دسترسی پیدا می کند . این بشقاب کوچک با 50 متر قطر دارای سه طبقه است و بر روی استوانه ای با 2.7 متر قطر قرار گرفته است و به حوض آبی با 60 سانتی متر عمق و 817 مترمربع مساحت متصل می شود . تالار اصلی شش گوشه ای 400 متر مربع از فضای نمایشگاه های آزاد و ردیفی را فراهم می کند که تماشای چشم انداز منحنی شکلِ پیاده راه با پنجره هایش آن را احاطه کرده است و 40 درجه هم چرخیده است .

فرمِ بی عیبِ شمایل گونه ی اِم اِی سی " شهر را در جریان این راه " به نشانه ی زمانه ی خود تبدیل کرده است و در مقیاس کوچکِ " اثر(موزه گوگنهایم) بیلبائو " ظاهر شد و بازدید کنندگان را با این معماری فوق العاده رویارو کرد .

در جریان زندگی حرفه ای 70 ساله اش به عنوان معمار، نیمایر بیش از 500 پروژه در برزیل و به همان اندازه نیز در الجزایر، فرانسه، اسپانیا و اسرائیل طراحی کرد . اما او خود توضیح می دهد که موزه اش در نیتِروی، همراه با پروژه ی مجلس و کلیسای جامع برازیلیا یکی از پروژه های مورد علاقه اش بودند .