خانه‌های بر جای مانده در قزوین جملگی مربوط به دوره قاجاریه بوده و شیوه معماری آن با تفاوت هایی همانند خانه‌های قدیمی دیگر شهرهای کهن ایران است که بنا به موقعیت جغرافیایی و مسائل فرهنگی و اجتماعی و مصالح سنتی موجود در منطقه یک یا دو طبقه ساخته شده و بیشتر این خانه‌ها شامل دو حیاط بیرونی و دیگری اندرونی بوده است.

حیاط بیرونی بیشتر برای رسیدگی به امور کدخدایان و رعایا و بررسی به حساب و کتاب آنها و احیاناً شکایات و گرفتاریهای محلی و از این قبیل کارها و حیاط اندرونی که بخش اصلی خانه را تشکیل می‌دهد به منظور زندگی خانوادگی و پذیرایی از میهمانان بوده و دارای تأسیساتی مانند آشپزخانه، شربتخانه، آبدارخانه، گرمخانه و غیره است.

پلان اصلی این خانه‌ها معمولاً از یک تالار میانی با ابعاد گسترده و دو اتاق کوچک، مانند دو گوشوار در طرفین تالار قرار گرفته و غالباً دارای شاه نشین و غرفه‌های گوناگون است.

تمامی این تأسیسات معمولاً در ضلع شمالی و جنوبی حیاط و در یک ردیف، به طور قرینه سازی بنا شده زیرزمین ها، تو در تو با طرح‌های زیبا و پوشش‌های ضربی و آجرکاری‌های چشم نواز، حوضخانه با سنگ‌های مرمرین و هواکشها به منظور خنک کردن و تهویه فضای زیرزمین‌ها تعبیه شده که بیانگر ویژگی‌های معماری این شهر باستانی است و نمونه بارز آن را در خانه امینی‌ها و حسینیه موینی و معتمدی و دیگر خانه‌های قدیمی این شهر می‌توان مشاهده کرد.

خانه حسینیه امینی‌ها از جمله نمونه‌های کامل و زیبای خانه‌های سبک قزوین است.

آنچه که امروزه از این خانه به جای مانده دارای چهار حیاط و فضاهای مختلف در دو طبقه همکف و زیر زمین است. این خانه متعلق به حاج محمدرضا امینی از تجار معتبر بود و در سال ۱۲۷۵ هجری قمری بخشی از آن وقف حسینیه شد.

از جمله تزئینات الحاقی تالارها و اتاق‌ها مقرنس های منظم و به هم پیوسته ای است که حد فاصل رف‌ها و طاقچه‌ها را آراسته، سقف تالار دارای قاب بندی‌های نقاشی شده از گل و بلبل و در مرکز خونچه پوش منقوش با ابعاد مناسب قرار دارد و زمانی چلچراغ مرصعی آویزهآن بوده است.

ستون‌های تالار دارای آینه است که اطراف آن را تقش گل‌ها و پرندگان فرا گرفته و طرح‌های اسلیمی و ختایی در قالب گچ بریهای زیبا شکوه ویژه ای به تالار بخشیده است.

درها و ارسیهای بیشتر"آغشغه" که با کار گره چینی و مشبک کاری همراه شیشه‌های رنگارنگ و با نقش پرندگان و گل‌ها تکامل یافته، شکوهی تحسین انگیز دارد. رخ بامها بیشتر از سنگ است و پایه ستون‌ها و ازاره‌ها دارای سنگ نگاره‌های زیباست و خیابان کشی و مرزبندی باغچه‌ها حوض وسیع وسط حیاط با سنگ زیبای فواره اش، درختان میوه و تاک‌های پیچ در پیچ اطراف آن، فضای حیاط را صفا و طراوت بخشیده و آن را افسانه انگیز می‌کند.

روی هم رفته معماران هنرمند قزوینی در ساختن خانه‌ها با مصالح ساده، آنچنان در تحکیم و زیبایی بنا دقت و ذوق و مهارت بکار برده اند که در یک مقیاس وسیع انسانی می‌توان تبلور هنر و ذوق و اندیشه آنها را در وراء این آثار مشاهده کرد.

برخی معتقدند حمام تاریخی صفا که در نزدیکی این بنا می باشد متعلق به خاندان امینی ها بوده است.

حسینیه تقویها، مجابیها و حسینیه های حاج سید ابوتراب ابوترابی در محله حلاجان، حاج سیدجمال در خیابان سپه، حاج سیدحسین، خیابانی، دیوانخانه، سیاهپوشها و شهیدی ها از جمله دیگر حسینیه های تاریخی شهر قزوین می باشند.

حسینیه امینی ها واقع در خیابان مولوی قزوین از نمونه کامل ترین و زیباترین خانه های سبک قزوین است