مسجد جامع بروجرد یکی از نخستین مسجدهای ساخته‌شده در ایران است که تاریخ ساخت آن به قرن دوم و سوم هجری برمی‌گردد.

این مسجد به خاطر قدمت آن و معماری زیبای آن سالانه میزبان مهمانان زیادی از سراسر کشور است.

این مسجد روی یک آتشکده در محله‌ای قدیمی از بروجرد به نام دودانگه واقع‌شده که دارای معماری منحصربه‌فردی است.

مسجد جامع بروجرد بین سال‌های 150 تا 226 هجری قمری ساخته‌شده و کتیبه‌های بسیاری از دوره‌های مختلف، سلجوقی، صفویه و قاجاریه در این مسجد وجود دارد.

یکی از دیدنی‌های اصلی این مسجد منبر چوبی آن است البته منظور از منبر پله‌های آن نیست بلکه حکاکی روی این منبر از آن اثری دیدنی و ماندگار به وجود آورده است.

معماری مسجد جامع بروجرد بسیار منحصربه‌فرد و یکی از شاهکارهای تاریخی معماری ایران است که هم ویژگی‌های معماری اسلامی و هم معماری باستانی ایران (ساسانیان) را در خود جای‌داده است.

بخش قدیمی‌تر مسجد، گنبد خانه آن است که در ضلع جنوبی قرارگرفته است و به اعتقاد مردم محلی و نیز بر اساس شواهد معماری، پیش از تبدیل این بنا به مسجد، آتشکده‌ای بزرگ بوده است، معماری این بخش، مشابه چهارطاق‌های دوران ساسانی است.

بنای‎ اولیه‎‎ این‎ مسجد به‌صورت‎ مجموعه‌ای‎ شامل‎ مسجد، حمام‎، آب‌انبار، ساختمان‎‎ غـریب‎ خانه‎، میدان و سایر متعلقات‎ بوده‎‎‎ که امروزه بعضی‎ از این‎ آثار از بین‎ رفته‎ است‎. بنای‎ مسجد جامع‎ ازنظر شکل‎ از نوع مساجد تک ایوانی اسـت‎ کـه‎ دارای‎ دو در ورودی‎‎ در قسمت‎‎های شرقی‎‎ و غربی است.

بنای مسجد شامل‎ یک‎ حیاط مرکزی،‎ ایوان‎، فضای‎‎ گنبد خانه‎ و شبستان‌های اطراف‎ آن‎ و یک‎ شبستان‎ وسیع‎ زمستانی‎ در طرف‎ شمال‎ حیاط مرکزی است، بنا بر شواهد موجود، صفویان، زندیان و قاجار تعمیرات بنیادی در مسجد انجام داده‌اند و بخش‌هایی به آن افزوده‌اند.