این پروژه، به منظور دسترسی آسان‌تر، حمل‌ونقل عمومی بیشتر و ترافیک سواره کمتر برای چندهزار نفر نیروی کاری، در انتهای بلوار اوشان دارآباد واقع شده است. سایت پروژه، محدودیت بزرگی برای طراحی محسوب می‌شد و پلان خطی را به آن تحمیل می‌کرد. با این وجود، تلاش‌های بخصوصی برای خلق فضاهای غیرخطی و غیرتکراری در آن صورت گرفت که الزاما از الگوی خطی مورد انتظار پیروی نمی‌کردند. 

خلاقیت در این پروژه، از طریق تعریف محدودیت‌ها و خلاصه‌کردن عناصر طراحی به نور، رنگ و فضا گسترش می‌یابد. نور طبیعی روز، یکی از عناصر اصلی در طراحی این پروژه به حساب می‌آید که علاوه بر ذخیره انرژی، دارای خاصیت‌های مفید فیزیولوژیکی و روانی برای کارکنان مجموعه نیز است. از آنجا که واکنش مخاطب در مقابل نور طبیعی روز و منظر طبیعی ناشی از آن، همواره مثبت ارزیابی شده است، انتظار می‌رود در این پروژه باعث کاهش استرس، سردردها و اختلالات ناشی از خستگی چشم در کارکنان مستقر در واحدها شود. در عین حال، رنگ‌ها در این پروژه، به عنوان موضوع مهمی در ایده طراحی نقش ایفا می‌کنند. هر شخصی به رنگ بخصوصی واکنش نشان می‌دهد و رنگ‌ها یادآور خاطرات از زمان و مکان خاصی برای اشخاص هستند و یا کیفیت احساسی مخصوصی را در آنها ایجاد می‌کنند که از دیدگاه سهروردی، آنها کاملا غریزی هستند. 

در این پروژه، هر میدان فضایی از ترکیب اشکال هشت‌ضلعی خالی‌شده‌ای به وجود آمده‌ است که در امتداد ارتفاع پروژه، به صورت زیگزاگ، در حال چرخش هستند. در هر لحظه از تجربه فضایی ملاقات‌کنندگان و مقیمان، آنها می‌توانند فضای پهلوی محیط خویش را در امتدادهای گوناگونی ببینند و مسیر خویش به سمت فضاهای عملکردی مورد نظرشان را ارزیابی کنند.

در این پروژه، بارزترین ویژگی‌های درخواستی ما از لحاظ صرفه‌جویی در مصرف انرژی عبارتند از: استفاده از نور طبیعی روز، کنترل انرژی گرمایشی خورشید در پوسته خارجی و فضاهای درونی، و تهویه طبیعی فضاهای عملکردی. چهار عدد فضای حائل و یک عدد آتریوم مرکزی در این پروژه وجود دارند که تهویه طبیعی پروژه به واسطه آنها اتفاق می‌افتد؛ در تابستان، هوای مصرف‌شده فضاهای اداری از طریق این فضاها به بیرون ساختمان منتقل می‌شوند و در زمستان، گرمای موجود در ساختمان به واسطه عملکرد آنها حفظ می‌شود.

منبع:iranian-architect.ir