طراحی ورزشگاه تنیس 14 هزار نفره لوییس آرمسترانگ، یک مجموعه ورزشی با طراحی نوآورانه می باشد که دارای سیستم مدیریت جریان هوا و تهویه هوشمندانه می باشد. در حالی که محور ورزشگاه، نوع قرارگیری دیوارها و اتصال سقف به سازه در مدیریت مسیر گردش باد خنک تاثیرگذار است، سقف ورزشگاه تماشاگران و جایگاه ها را از گزند باران دور نگه می دارد. تعبیه دریچه ها در مسیر جریان باد، در دو سمت استادیوم یک ترفند ساده و هوشمندانه است که کیفیت برگزاری مسابقت گرند اسلم تنیس نیویورک آمریکا را بالا می برد.

چشم انداز تاثیرگذار استادیوم تنیس نیویورک، میزبانی مسابقاتی است که در محیط باز و روشنایی روز صورت می گیرد تا حداکثر هوای تازه در اختیار تماشاگران و ورزشکاران حرفه ای مهیا شود. اتسمفر مناسب (چه به واسطه طراحی مفهومی ورزشگاه، و به خاطر جریان هوای مناسب برای این ورزش پر فشار) یک آیتم ضروری در طراحی ورزشگاه اختصاصی تنیس به شمار می رود. استودیو معماری ROSSETTI با نگرش به دیدگاه فوق دست به طراحی یک سقف عملکردگرا زد که بر روی یک فرک کاسه مانند با شیارهای هوا پرداخت.

طراحی منحصربه فرد ورزشگاه آرمسترانگ طبیعت بیرون را به شیوه ای شماتیک در بطن پروژه خوابانده و برگزاری مسابقه در طول بارندگی را میسر ساخته است. در هر طرف استادیوم، نمای بیرونی با 14 هزار پنل سفالی قرمز به صورت یک دیوار بادگیر سوراخ دار پوشیده شده است. سفال بهترین متریال برای کاهش گرمای ورزشگاه و وزش باد گرم در روزهای گرم است. همچنین فرم سوراخ دار سفال ها به خوبی از بارش باران و تجمع آب جلوگیری می کند. نمای بادگیر سفالی به خوبی جریان باد از مسیر شمال و جنوب ورزشگاه به روی سکوها و زمین هدایت می کند و سایه خُنکی برای تماشاگران است.

به طور کلی می توان طراحی ورزشگاه آرمسترانگ را سبک معماری پایدار با نگرش به شیوه های طراحی هوشمندانه و مدیریت ساختمان با متریال طبیعی عنوان نمود. تهویه مناسب یکنواخت برای مکانی روبازی که بیشترین فعالیت ورزشی را در فصل تابستان دارد را می توان یک پروژه پایدار قلمداد کرد. آزمایش های متعدد، مدل های محاسباتی و آزمایش در تونل باد از معدود اقداماتی است که برای درک بهتر شدت باران و جهت وزش باد صورت گرفت تا بهترین کانسپت برای اجرای پروژه در نظر گرفته شود. ورزشگاه آرمسترانگ نتیجه تلاش 10 ساله است که یک ساختار ورزشی هوشمند را درون محوطه دانشگاه نیویورک به شمار می رود.