مجموعه مسکونی کوبوسوونینگِن، یک جاذبه توریستی محبوب و تجربه معمارانه ی متفاوتی است که در لنگرگاه اُدِ، تاریخی ترین بخش بندر رُتِردام واقع شده است . در ادامه ساخت و ساز های لنگرگاه اُدِ در جریان جنگ جهانی دوم بود که ازپییِت بلوم معمار، به منظور توسعه این منطقه با به عینیت رسانی ویژگی هایی معمارانه ای دعوت به همکاری شد و به او فرصتی می داد تا بتواند کیفیت طراحی مسکونی های مکعب شکل اخیرش را در جهت طراحی بافتی بیشتر شهری به کار گیرد . با آگاهی از خواست بلوم به منظور رقابت با هم عصرانش، باید اضافه کرد که او نمی خواست مجموعه کوبوسوونینگِن شبیه به دیگر مجتمع های ساختمانی معمولی باشد او به منظور بر انداختن این گرایش که " یک ساختمان باید درغالب خانه ای شایسته ی مفهوم خانه بودنش بازشناخته شود " تلاش بسیار کرد . در زمانی که ساخت دوباره روتِردام موضوعی محوری بود، مجموعه مسکونی کوبوسوونینگِن، در غالب نمونه ای تاثیر گذار برای توسعه ای معمارانه به شکلی خلاقانه و مترقی به کار گرفته شد .

با تاثیر پذیری از خانه های مکعب شکل در هِلموند بود که مِنتیک، قراردادی با بلوم به منظور طراحی طرح توسعه ی منطقه لنگرگاه اُدِ مقرر کرد . او که تا پیش ازپروژه هِلموند، طرحی این چنین را معماری نکرده بود ، خودش بسیار هیجان زده و علاقه مند بود تا بهترین پروژه را برای شهر رُتِردام طراحی کند . اگرچه او با مبارزه طلبی های معمارانه، اهمیت و مقیاس این پروژه کمی دست پاچه هم شده بود . او به منظور اجتناب از مداخله های حکمفرما در این بستر بود که به کارفرمایان خود گفت، این پروژه را به شکلی طراحی خواهد کرد " به طوری که شما نمی توانید بگویید که این را ، معماری دیگر قبلا طراحی کرده است " . این موضوع بلوم را به منظور جداسازی این طرح گسترش مسکونس به سه پروژه مجزا هدایت کرد . پروژه بلاکتورن : یک برجِ مسکونیِ شش گوشه ی 13 طبقه که از نظر ظاهری شبیه یک مداد است؛ پروژه اسپانس کاد : مجموعه ساختمان های تراس داری که گرداگرد یک حیاط داخلی چیده شده اند؛ پروژه کوبوسوونینگِن: بازتعریف خانه های مکعبی در یک شبکه بندی گسترده است . شورای شهر درک مناسبی از این پروژه داشتند، به طوری که بر این باور بودند که نیازمند پروژه ای بیش از تنها یک مجموعه مسکونی مکعب شکل ساده دارند . تمام این طرح توسعه، شامل 720 مسکونی، 1000 متر مربع فضای پشتیبانی و تجاری و فضای پارکینگ برای 300 ماشین می باشد .

بلوم با علاقه اش به برنامه ریزی شهری، معتقد بود که اجتماعات شهری باید همانند دهکده ها در نظر گرفته شوند . او، از این زمان در معماری اش، در تکرار دسته بندی های مسکونی هایش کمی تردید کرده بود. متاسفانه، پروژه های بلاکتورن و اسپانس کاد به این جهت گیری نیاز داشتند تا بتوانند تراکم خواسته شده ی 205 مسکونی در هر هکتار را پاسخ گو باشند . از سوی دیگر، این توافق فلسفی به او این آزادی را می داد که مجبور نباشد ایده آل هایش را با پروژه کوبوسوونینگِن قربانی کند . به طور مثال، او تجربه زندگی در درختان را بررسی کرد، پس هر مکعب اِکستِرود شده معرف یک درخت است بنابراین آن ها در کنار همدیگر،یک جنگل بی همتا را تعریف می کنند . بلوم فکر می کرد که حجم های مسکونی اِکستِرود شده بر روی پایه های باریک ساختمانی (همچون تنه درختان) فضای عمومی واقع در لایه های زیرین را افزایش می دهد و همزمان چشم اندازهای ایده آلی را خلق می کند، این کانسپتی است که بلوم از آثار لکُربزیه الهام گرفته بود .

¬¬ مسیر پیاده ی مجموعه کوبوسوونینگِن، یک فضای کوچک گردش را فراهم می کند که از پونتِ وِچیو در فلورانس الهام گرفته بود . علاوه بر مکعب های مسکونی، همچنین دو مکعب غول آسای بزرگ تر هم در پروژه حضور داشتند . جنوبی ترین مکعب بزرگ به عنوان مدرسه معماری گسترش یافته بود در حالی که شمالی ترین مکعب بزرگ برای کاربری های تجاری در نظر گرفته بود ولی هیچ گاه واقعا به اتمام نرسید .هر یک از این خانه های مکعبی بالایی بر روی برجی شش گوشه قرار گرفته اند که از اتصال سه ستون بتنی با شش دیوار شبکه ای ـ آجری ساخته شده اند و همین برج ها هم فضای جمعی گردشی را برای ساکنان بسته و محفوظ نگه می دارد . هر مکعب دارای مساحت کلی 106 متر مربع، در سه سطح است . طبقه پایین تر را فضای پذیرایی، به همراه آشپزخانه در گوشه و دستشویی و فضای مطالعه به صورت مجزا در بر گرفته است؛ فضای میانی بالایی شامل دو اتاق خواب و یک حمام و دستشویی است؛ بالاترین طبقه یک فضای کوچک به شکل یک هرم مثلث شکل است که اغلب در غالب اتاق کودک یا فضای استراحت روزانه به کار برده می شود .

از زمانی که ساخت این پروژه در سال 1984 به اتمام رسید، تغییرات بسیاری دراین مجموعه اتفاق افتاد . مرمت سال 1998 شامل الحاق سقف های فلزی ( از جنس روی) بود که بر روی تخته کوب های اصلی به منظور افزایش مرغوبیت عایق بندی نصب شده بود . فضاهای اصلی گردشی واقع در طبقه همکف به منظور کاهش ترافیک پیاده در این مجموعه نا کارآمد به حساب آمدند و از آن پس در غالب فضاهای کار، برای دفاتر تجاری کوچک تغییر کاربری دادند و یک اجتماع کاری زنده و پویا را خلق کردند . یکی از مکعب های مسکونی برای بازدید عموم به منظور پاسخ گویی به توریست های کنجکاو باز گشایی شده است و در این صورت بازدیدکنندگان می توانند این حجم های خاص را خود تجربه کنند . اخیرا، مکعب های بزرگ تر هم تغییراتی کرده اند؛ مدرسه معماری به یک هتل و فضاهای تجاری حل نشده را به خانه های اجتماعی قابل تغییر تبدیل کردند .