معمارهاي تک مانند مدرنیست هاي پیشرو دهه 1920 باور داشتند که چیزي به نام روح زمان (من )

وجود دارد که معمار وظیفه اخلاقی  براي بیان آن دارد . معماري باید در این تکنولوژي سهم داشته

باشد و از آن استفاده کند مانند صنعت ساختمان سازي و ماشین سازي هواپیما سازي و... چرا ما به

ساختن ساختمان ها از مصالح پر زحمت و نا دقیق مانند آجر، ملات، سیمان و تیر چوبی ادامه دهیم،

وقتی می توانیم آنها را از ترکیب سبک و دقیق ، از فلز و شیشه پیش ساخته در کارخانه و قابل اتصال

به وسیله پیچ و مهره در سایت بسازیم؟

عناصر گوناگون سازه هاي با معماري خاص:

سازه هاي فولادي ماهیچه اي، پوسته نرم ، لوله ها و داکتهاي هوایی عمد تا" رو باز و اغلب با قدرت

عملکردشان را نشان می دهند. آنچه در تاریخ معماري دیده می شود قبول فشار تکنولوژي و علم

(راسیونالیسم) حتی در ایجاد فرم است از آنجایی که راسیونالیسم یک امر مشترك بین ملل است به

نظر می رسد خواه یا نا خواه کلیت معماري به سمت یک معماري مشترك و جهانی پیش می رود و

المان ها و سمبل هاي معماري قومی کم کم به فراموشی سپرده می شود. مهندسان معمار این گونه

سازه ها از واژه تک نفرت دارند . چرا که اعتقاد دارند هیچ سازه اي در دنیا وجود ندارد که براي

همیشه تک باقی بماند . آرزو می کنند ساختمان هایشان عملکردي باشد نه هنري و نه سمبلیک . اما

معماري هیچ وقت نتوانسته است به طور خالص عملکردي باشد . تاکید فراوانی در جهت نمایان

ساختن وجهه عملکري بنا دار ند. از دیگر ویژگیهاي مهم در طراحی های این گونه از سازه ها الهام

گرفتن از فرم هاي طبیعی است . استفاده از منحنی ها شاید به این دلیل است که اکثر فرم هاي

موجود در طبیعت منحنی می باشند و حتی حرکاتی که در طبیعت صورت می پذیرد.(مثلا قا نون

کوریولیس در حرکت مایعات یا سطوح گاوس در الکتریسیته ) .در طراحی این گونه از سازه ها می

توان از هر چیز در طبیعت مانند بدن انسان یا حیوانات و اشکال منظم و نامنظم و ... استفاده کرد .

این گونه از سازه ها توسط گروه مهندسین عمران ومعماري با هم طراحی و اجرا می ش وند.

ممنوعیتی در رابطه با استفاده از مصالح وجود ندارد و گروه مهندسی می توانند از هر نوع مصالحی

متناسب با طرح ارایه شده استفاده کنند.

مزایاي این نوع سازه ها :

زیبایی هنري بالا,جذب گردشگران,استفاده متنوع از مصالح, بوجود آوردن طرح هاي سمبولیک.

موزه هنر میلواکی :

مکان : میلواکی ، ویسکانس آمریکا

تاریخ ساخت : از سال 1994 تا سال 2001

سقف موزه : طول 149 متر و عرض 43 متر

حداکثر ارتفاع: 11.3متر

پل عابر پیاده:طول87.5 متر عرض43 متر شیب عرشه 48درجه

تعمیر نگهداري پل بر فراز عرشه : طول 50 متر زاویه 48 درجه

این موزه از برجسته ترین آثار معماري سانتیا گو کالاتراوا محسوب می شود که ترکیبی است از آثار

متنوع وي در نقاط مختلف جهان ، در این اثر هم سقف هاي مواج دیده می شود، هم پلی معلق و

زیبا و هم نورپردازي هاي خلاقانه . در مجموع این اثر وي نیز در زمره آثار برتر در سال 2001 قرار

گرفت و در روز افتتاحیه 32000 نفر به بازدید آن شتافتند . رابرت گرین استریت یکی از اعضا کمیته

21 نفري معماران برگزیده انتخاب کننده معمار طرح ضمیمه موزه در سال 1994 ضمن برگزیدن

کالاترتوا در میان معماران مطرح جهان اظهار داشت : من کاملا مطمئن هستم که شهروندان از خلق

این اثر فوق العاده معماري هیجان زده شده اند و این مهر تائیدي بر گزینش صحیح ما در انتخاب

معمار بزرگ ، سانتیاگو کالاتراوا است . طراحی ورودي موزه میلواکی به عنوان اولین کار کالاتراوا

در آمریکا محسوب می شود این اثر که به نوعی شباهت فراوان به قایقی در کنار دریاچه دارد که

مرغی بزرگ نیز روي آن نشسته باشد، بی شک یکی از کامل ترین طراحی هاي کالاتراوا محسوب

می شود . در حقیقت این طرح به عنوان یک ورودي براي بخش قدیمی موزه که توسط سارینن

طراحی شده بود، نقش فراوانی در احیاي دوباره این موزه ایفا کرده است و کم کم به عنوان نمادي

براي شهر میلواکی محسوب می گردد.

معمار اسپانیایی سانتیاگو کالاتراوا متولد ( 1951 ) والنسیا در رشته هاي مهندسی عمران و معماري

تحصیل کرده و استاد ساخت پلهاي معلق می باشد . او حدود 50 پل را در طول دهه اخیر طراحی

کرده است . هرچند که اکثر این پلها در مقیاس عظیم مهندسی از نظر طول دهانه نیستند اما ساختار

غیر معمول اکثر آنها نظر انسان را به خود جلب می کند . تحصیلات مهندسی خود را در انستیتو

زوریخ سوئیس سپري کرده تحصیلات هنر و معماري را در دانشگاه Federral Institute تکنولوژي

والنسیا گذراند . وي در سال  1979 در سن 28 سالگی برنده جایزه . auguste perret

به جهت انعطاف و دلپذیري استراکچري بناهایش شد. 

موزه هنر میلواکی